تنــــــــــهایی

باز شب شد و من تنهایم              آهسته تو را شیدایم
باز شب شد و این تاریکی             مشت کوبید به رویاهایم
باز شب شد و من تا به سحر        خیره در ماه تو را می یابم
باز شب شد و من چون کولی       در تب آمدنت بی تابم

گفته بودی که شبی می آیی          امشبم منتظرت می مانم
پشت این پنجره و این ظلمت            باز شعرهای تو را می خوانم
نکند باز نیایی و دگر                       هرشب این قصه به تکرار کنم
نکند این دل بیمارم را                     پشت این پنجره تیمار کنم
باز شب شد و من بار دگر                می روم پنجره را بگشایم
باز شب شد و این تاریکی                مشت کوبید به رویاهایم